REGION AUKSZTOTY WSCHODNIEJ (Malaty - Onikszty - Uciana)

Grodzisko w Dubinkach nazywane jest górą zamkową. Koniecznie wejdźcie na nią. Idąc ścieżką poznawczą od byłej wyspy, a obecnie półwyspu, można napawać się widokiem najdłuższego i jednego z największych jezior na Litwie.

Jezioro Oświe jest najdłuższym jeziorem na Litwie o długości nawet 21,9 km. Latem zachwyca kolor wody – jest on niby elektryczny, jakby zielony.

Biała Łokaja i Czarna Łokaja – to dwa jeziora połączone cieśniną Pertenis. Jeziora znajdują się w granicach Łabonarskiego Parku Regionalnego słynącego z rzadko spotykanych zwierząt i roślin.

Wieża obserwacyjna w Mindūnai – jest to metalowa, najwyższa na Litwie, konstrukcja o wysokości 36 m. Z platformy widokowej można oglądać zróżnicowany krajobraz Łabonarskiego Parku Regionalnego, zobaczyć jeziora Biała Łokaja i Czarna Łokaja, jezioro Siesartis z wyspami i słynną Puszczę Łabonarską.

Muzeum Rybołówstwa Jeziornego eksponuje kolekcję wypchanych zwierząt i skór. Jest to ekspozycja trofeów upolowanych przez Antanasa Truskauskasa na pięciu kontynentach naszej planety. 120 wypchanych zwierząt i ptaków – jest to jedynie trzecia część prywatnej kolekcji, którą myśliwy przekazał dla muzeum. Wszystkie te zwierzęta i ptaki Litwin upolował sam. Posiadana przez niego kolekcja upolowanych wypchanych zwierząt i ptaków jest największa na Litwie.

Siesartis. Nazwa jeziora pochodzi od litewskiego słowa "sroventi" (sączyć się – przyp. tlum.), bowiem do jeziora Siesartis sączy się woda z kilku reczułek: Malkėstas, Kirneilė, a także z rzeczułki wypływającej z jeziora Biała Łokaja.

Jezioro Ałowsza od strony wschodniej otaczają lasy Rukliai i Ąžuolaušis, pozostałe brzegi porastają łąki i pola uprawne. W okresie letnim przezroczystość wody sięga nawet 4-6 m. Pomimo że jezioro jest głębokie, to jest ono zarazem przestrzenne, intensywnie poruszane przez wiatr, dlatego temperatura wody na dnie w ciągu roku waha się w granicach od 2 do 8 stopni Celsjusza.

Ścieżka Koronami Drzew w Oniksztach. Ścieżka Koronami Drzew w Borku Oniksztyńskim jest pierwszą w państwach bałtyckich, a nawet całej Europie Wschodniej ścieżką na poziomie koron drzew. Jest to pierwszy tego rodzaju obiekt na Litwie i w państwach bałtyckich, a także jedna z pierwszych i największa tego rodzaju konstrukcja w całej Europie Wschodniej.